Hobbidik Karma El Sanatları Sergimiz-2

Evettttt sergi bitti  ama fotograflar bize unutulmaz bir günün ardından hoş bir hatıra olarak kaldı...

Hobbidik Karma El Sanatları Sergimiz/1...

Bir gittim pir gittim sesim soluğum kesildi hani kafanızı dinlediniz desem yeridir bu bensizlikte ama döndüm işte kazanız mübarek olsun yanii, döndüm hem de boş dönmedim :))Çok özledim bloguma yazmayı ve sizlerin bloglarına girip girip yorumlar bırakıp, ekran karşısında deli deli kahkahalar atmayı, ya daa ayyy bayıldım çok güzelmiş bunlar demeyi... Ara ara inanılmaz yazma isteği duydum ama hep ben de sizlerden gelen yorumları okudukça bunu keyfini çıkarmak istediğimden ve dahi buna ev durumumu da katınca fazla zaman ayıramayacağımı bildiğimden erteledim durdum. Ama boş durmadım, hem de çok çalıştım, çokkk... 

Sevgili Filiz/Fidan Başaran kardeşlerle face de sohbet ederken ve Arnavutköyle 26 Mayısda düzenlenecek Şenliğe kermes masası ile beraberce katılma planları yaparken, şöyle mi yapsak, bunu yapsak nasıl olur acaba  yaaa bizim evin üst katı çok müsait neden yapmıyoruz diye konuşurken konuşurken aniden start verdikleri bir sergiye beni de aralarına almalarıyla başladı bu güzel koşuşturmaca ki hazırlık aşamaları her ne kadar yorucu olsa da son derece keyifli ve eğlenceli geçti. Öyle kısıtlı bir zamanda nasıl hazırlanırız kii nidalarıyla onların coşkusuna heyecanına kaptırmış buldum kendimi. Bir yanım bu sürede nasıl yetişir yapmak istediklerim derken diğer yanımda large ol kızım nasılsa kaynar gidersin 3 parça da olsa aradan deyip duruyordu. Yine de hiç azımsanmayacak kadar çeşitte ürettiğim üretimlerle sergiye katıldım. Tabii başta kocakarılar... Onların yerleri daha sergi fikri kesinleştiğinde hazırdı, şöminenin üzerine kurum kurum kurulacaklardı, sağolsun Fidan la Filiz de öyle bir gaz verdiler ki yap yap diye hem şöminenin üst katı hem şöminenin alt bölümü hem de diğer standlarını kocakarılar bastı. Diğer yaptıklarımı zaman zaman yazı olarak ayrıca yayınlayacağım. Bugünü Hobbidik Karma El Sanatları Sergimize ayırmak istiyorum.

Evet sergi stardı verildikten sonra her birimiz üretime geçtik. Fidancığım nam-ı diğer Rapunzel (Ki sağlık nedenleri ile kuçularıyla evini ayırıp üst katta ikamet etmeye başladığından  ve bu kata daha yeni taşındığından herşeyi sepetle aşağıdan Filiz gönderdiğinden tarafımca bu ada layık bulundu) cam şişeleri, ahşap tepsileri,panoları, kutuları boyayıp, vernikleyip, kabartıp, dekupajlamaya başladı. Dikiş dikmekten ve alt katta oturmaktan dolayı iki isimle nişanlanan Sevgili Filiz nam-ı diğer Kül Kedisi Katina (Katina adını ev işlerinden kalan zamanlarını ancak dikiş makinası başında geçirdiğinden ve sadece kesip biçip, dikiş diktiğinden, Kül Kedisi adını ise 3 tane kuçu ile ev işlerini ve dahi yemek işlerini de alt katta oturması ashabiyle aldı) ise kesip biçmeye, harıl harıl biçtiklerini dikmeye başladı. Serpilciğimse bir yandan sağlık sorunları ile uğraşırken bir yandan da sessiz sessiz üretti. Onun adını da 3 ümüz oy birliği ile Çıtır taktık ki hep çıtır hep sağlıklı ,hep yüreği gibi çocuk, görüntüsü enerjisi gibi genç kalsın Serpilimiz. Sıra geldi sergimize ad bulmaya her daim Zihn-i Sinir projeler üretmekten kafası bulanık ben kendime Zihni Sinir adını aleltecel aldıktan sonra ona da bir ad buldum ki kahkahalarla ve sevinç çığlıkları ile kabul gördü adı. İşte HOBBİDİK KARMA EL SANATLARI SERGİSİ adı da böylece doğdu. Yani, hobby, boya,biçki, dikiş...

Zaman nasılda hızlı geçiyor hepi topu 3,5 hafta onun büyük bölümü de iç ve dış işlere ayrılmış vaziyette akıp gitti ve beklenen gün geldi çattı. Bir gece önceden başladı  ki ben o anları evde son hazırlıkları yapıp yaptıklarımı paketleme derdine düştüğümden kaçırdım.Sergi günü Rapunzel ile Katina'nın yengeleri Hayrunnisa Başaran kızları Özlem ve Ayşe , Serpilciğim ve ben koskoca mekana yayıldık  serdik serildik. Hepimiz birbirimizin yaptığına çığlıklar atarak iltifatlar ettik son hazırlıkları bitirip misafirlerimiz gelince kiii işte o andan sonrası bir rüya gibi geçti... Bazılarını hiç hatırlamıyorum iyi mi, sanki ordayım da değilim gibi bazı anlar, ama bazı anlar var ki  bilmem artık yansıtıyor sanırım resimlere baktıkça yaşadığımız güzel dostlukların hazzını... Ammannnnn geçti gitti işte yaaaaa, şu an tekrar o güne dönmek tekrar tekrar yaşamak isteği duyuyorum resimlere bakarken, hatta bu duygu gecenin geç vakti evden sergideki eşyaları toplarken başladı, kapıdan uğurlanırken zirve yaptı halen de devam ediyor. Sizi keyifli anların resimleri ile başbaşa bırakıyorum Allah her birinize hem böyle güzel dostluklar nasip etsin hem de her birinizin emek emek ürettiklerini sergileme imkanını versin. Gerçekten yaşanması gereken bir duyguymuş bu ikincisi de ki bana da büyük bir haz verdi.

Bu bölümde yaptıklarımızı değil, ben bugünde bizi yanlız bırakmayan yüreği güzel kendileri güzel dostlarımızı paylaşacağım... Kimler yoktu ki... bir çokları da resim karesinde yoklar üstelik... ama onlar yüreğimizde hoş sedaları ile...İyi ki varsınız güzel dostlar...

Bu güzel günün mimarı Filiz&Fidan Başaran Kardeşlere Teşekkürlerimle...

Serginin mihenk taşları  Başaran Ailesi...

Sergimizin Çıtır'ı ve Rapunzel'i...

Siz bakmayın saçlarının kısa olduğuna  bu bizim modern Rapunzel'imiz sepet  kullanıyor ...